Hogere straffen in hoger beroep moord N61

DEN BOSCH - De twee verdachten van eerwraakmoord langs de N61 bij IJzendijke in 2013 zijn in hoger beroep veroordeeld tot gevangenisstraffen van 20 jaar. Eerder kregen zij lagere straffen opgelegd.

Volgens het hof in Den Bosch zijn de 28-jarige Hasan D. en zijn 54-jarige vader Hamza D., beiden afkomstig uit Dordrecht, schuldig aan het medeplegen van de moord op de 24-jarige M. Bozkurt en aan het medeplegen van het voorhanden hebben van een vuurwapen en munitie.

Het slachtoffer had een relatie met de dochter van de 54-jarige verdachte terwijl zij al was uitgehuwelijkt. Bozkurt werkte in het familiebedrijf waar ook de twee veroordeelden werkzaam waren. Op de plaats waar de nieuwe N61 werd aangelegd werd Bozkurt van dichtbij doodgeschoten.

De vader belde de politie om te melden dat hij iemand had neergeschoten. De rechtbank oordeelde echter dat de jongste man had geschoten en dat hij het wapen hierna aan zijn vader had gegeven. De rechtbank legde de zoon 19 jaar gevangenisstraf en de vader 15 jaar op.

Volgens het gerechtshof is uit de bewijsmiddelen echter niet af te leiden wie heeft geschoten. Het hof acht bewezen dat sprake was van een gezamenlijk vooropgezet plan was en een intensieve samenwerking om dat plan uit te voeren. Het hof veroordeelt beide verdachten daarom nu in hoger beroep tot dezelfde straf.

Volgens het hof speelt mee dat het slachtoffer “op klaarlichte dag langs een openbare weg op koelbloedige wijze geliquideerd”. Ook de omstandigheid dat eergerelateerd geweld het motief vormde voor het medeplegen van de moord heeft daarbij een rol gespeeld. “Het hof rekent het de verdachten aan dat zij de eer van de familie boven de menselijke waarde en het recht hebben gesteld”, aldus het hof in een verklaring.

Een derde verdachte in de zaak, de broer van de oudste verdachte, is nu door het hof volledig vrijgesproken. Eerder sprak de rechtbank hem al vrij van betrokkenheid bij de moord. Het hoger beroep speelde nu nog rond de vraag of hij veroordeeld kon worden voor (poging tot) bedreiging van zijn nichtje.

In een telefoongesprek met een derde uitte hij namelijk bedreigingen in de richting van de dochter van de oudste verdachte. Dat telefoongesprek werd afgeluisterd en de dochter werd vervolgens op de hoogte gesteld van die bedreigingen. De rechtbank oordeelde dat man willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaarde dat hij werd afgeluisterd en dat de bedreiging via politie en/of justitie de dochter van de oudste verdachte zou bereiken.

Het hof is echter van oordeel dat niet bewezen kan worden dat de oom, op het moment waarop hij het telefoongesprek voerde, die aanmerkelijke kans heeft aanvaard. Het hof spreekt hem daarom vrij van (poging tot) bedreiging.