'Een kernramp in Doel treft ook Zeeland'

GOES - Een doordeweekse ochtend in september. Terwijl Zeeland en West- Brabant zich opmaken voor een nieuwe werkdag doet zich net over de grens, in de kerncentrale bij Doel, een ernstig ongeval voor.

De koeling van een van de vier reactorkernen begeeft het, waardoor de kern dreigt te smelten en een radio-actieve wolk vrijkomt. De Belgen slaan alarm. Ook bij de gemeenschappelijke meldcentrale Zeeland komt een verontrustend telefoontje binnen. Direct worden de regionale autoriteiten in Zeeland en Brabant en het ministerie van VROM ingelicht. Alarmfase 4 wordt afgekondigd.

Sirenes loeien, extra bulletins uitgezonden op radio en tv. In een straal van vijf kilometer rond de reactor, op Nederlands grondgebied, gaan brandweer en politie over tot evacuatie van de bewoners. In een schil van zo'n dertig kilometer daar omheen krijgen burgers opdracht binnen te blijven en ramen en deuren hermetisch af te sluiten.

Aan de inwoners van dorpen op een tiental kilometer afstand van de reactor, in Hulst, Ossendrecht en Hoogerheide, worden jodiumtabletten tegen straling uitgedeeld. Tabletten die jarenlang met honderdduizenden opgeslagen hebben gelegen in depots in Heinkenszand en Terneuzen. Boeren op wat verdere afstand van de reactor krijgen opdracht hun vee binnen te halen.

Natuurlijk is wat hier staat fictie. Maar zo zou het kunnen gaan in het geval van een ongeval in de kerncentrale van Doel. Sterker nog, volgens het nieuwe 'rampbestrijdingsplan kernenergiecentrales Doel 2007', dat nu op gemeentehuizen in de regio ter inzage ligt, moet de crisisberheersing op Nederlands grondgebied in grote lijnen op deze manier verlopen.

Het is een 133 pagina's tellend dik boekwerk geworden waarin tot in detail uit de doeken wordt gedaan welke maatregelen de autoriteiten op Nederlands grondgebied zullen nemen op het moment dat het in Doel goed fout gaat.

Een complex en daarmee kwetsbaar samenspel tussen bestuurders, brandweer, geneeskundige dienst en politie waarin veel mis kan gaan. "Toch", zegt burgemeester Jan Huisman van de gemeente Reimerswaal, op amper een paar kilometer afstand van Doel, "lig ik er geen minuut wakker van." De Groninger die in 2005 uit Delfzijl naar Zeeland overkwam, is in het plan aangewezen als de man die in de allereerste uren van een ramp geacht wordt de coördinatie op Nederlands grondgebied voor zijn rekening te nemen.

"We zijn hier met die risico's wel wat gewend. Doel, maar natuurlijk ook Borssele. En vergeet niet de Westerschelde met zijn scheepvaartvervoer van gevaarlijke stoffen, of de A58. Wat komt daar allemaal wel niet overheen? Niet voor niets is Zeeland na de Botlek het gebied met het grootste risicoprofiel." "Natuurlijk gaan er, mocht het ooit zover komen, dingen in zo'n plan mis. Maar je moet vooral ook niet de illusie hebben dat alles in werkelijkheid zo zal lopen als op papier staat. Er zal altijd geïmproviseerd moeten worden. Als de grote lijnen maar bij alle betrokkenen duidelijk zijn."

Maar de burgervader is ook kritisch. Het oefenen van het rampenplan, nu voorzien in één keer in de paar jaar, mag wat Huisman betreft wel wat vaker. Hij verwijst naar de laatste nationale stafoefening waar bestuurders de crisisbeheersing na een ongeval in de centrale in Borssele naspeelden.

"Dan blijkt de communicatie toch weer een probleem te zijn. Op papier staat dan wel dat er overleg moet zijn met die en die, maar die persoon blijkt in de praktijk net niet bereikbaar."

Lees verder op PZC.nl!